Voor Rush
Op 7 juli j.l. hebben Marjolein en Aad hun oudste ODH Rush laten inslapen. Een verstandig en noodzakelijk besluit, waarvan wij allemaal weten hoe moeilijk en verdrietig dit telkens weer is. Rush had de laatste tijd veel pijn en met de ‘jonge vlam’ Faol naast hem in huis, was het voor hem soms lastig de orde te handhaven en z’n trots en waardigheid te kunnen behouden. Ik ben van mening dat je ook op het laatste stuk van het leven van je hond en jou samen, telkens moet kiezen voor het welzijn van je trouwe makker, ook al is afscheid nemen nóg zo moeilijk en pijnlijk. Gelukkig delen Marjolein en Aad deze mening….
Wij hebben Rush leren kennen toen hij ongeveer 1 jaar oud was. Hij had toen al het nodige achter de rug. Al op jonge leeftijd bleek namelijk dat Rush leed aan ernstige heupdysplasie aan beide kanten en kon hij alleen verder leven d.m.v. een bekkenkanteling. Toen al geen gemakkelijke beslissing om te nemen voor zijn baasjes, want er wordt heel wat van je gevergd om je hond na zo’n zware operatie goed te laten revalideren en begeleiden. Fokkers die af en toe een loopje nemen met het inzetten van niet helemaal HD- of ED-vrije honden , zouden allemaal eens verplicht moeten worden om van heel dichtbij zo’n situatie te moeten meemaken. Wellicht dat nietsvermoedende pupkopers en pups dan heel wat pijn en verdriet gespaard zou blijven.
Rush herstelde in eerste instantie, na een lange revalidatieperiode, helemaal van deze ingreep. Toch loopt het gedrag van een nog zo’n jonge hond na zo’n zware ingreep en herstelperiode natuurlijk ook de nodige schade op. Wat later bleek een zeer ernstige allergie de kop op te steken. Na veel uitgeprobeerd te hebben v.w.b. reguliere en alternatieve medicijnen en therapieën, bleek alleen Prednison een afdoende middel tegen deze kwaal. Zijn baasjes en wij zagen zijn vacht weer prachtig diep zwart en glanzend. Rush was weer een genot om naar te kijken! Natuurlijk laat het jarenlang slikken van zo’n zwaar medicijn de nodige sporen na. Maar Rush kon weer verder en op zijn geheel eigen wijze genieten van het leven.
Qua karakter kan ik Rush omschrijven als een vrolijke, lieve, soms wat “verlegen” hond. Altijd alert en ‘erbij’ als er wat te beleven viel. Hetgeen hij dan met luid gejoel kenbaar maakte. Altijd zijn roedel en met name dochter Richelle in de gaten houdend en beschermend. Altijd blij om mij en mijn ‘rode autootje’ te zien, want dat betekende wandelen en pret.
De laatste tijd ging het wandelen wat moeizamer, kon ie niet altijd meer mee en was ie zelf liever in en om het huis….. Rush is negen jaar geworden.
Wij houden Rush in herinnering als de lieve trouwe vriend die hij voor ons was.
Dag, lieve makker ……..
